شط شعور
باز هم تعزیه آب و سراب است هنوز باز هم قصه ی مهتاب و نقاب است هنوز
برلب ِ شطِ شعوریم و ابوفاضلِ دل در بیابان عطش ساقی آب است هنوز
از همان روز که بستند ره ِ آب فرات عارف تشنه ی دل خانه خراب است هنوز
آسمان روی ِ زمین شست زخونابه ِ ابر دامن ِ دشت پر از اشک ِ سحاب است هنوز
راز عاشق شدنت را ز شفق می پرسم که زگرمای ِ تن ِ دوست مذاب است هنوز
ده شب آلوده بیاییم به میخانه ی تو که در آن میکده هم باده ی ناب است هنوز
گرچه پر پر شده ای ای گلِ گلزار ِ جنون
عطر خوشبوی ِ تو در ذهن ِ گلاب است هنوز
